Η ανατολική Κρήτη έχει ιδιαίτερη φυσιογνωμία. Η περιφέρεια του Λασιθίου, ειδικά, διαθέτει ένα χαρακτηριστικό τοπίο, το οποίο συνδυάζει την εγγύτητα στη θάλασσα με αναπτυγμένα αστικά κέντρα σαν τον Άγιο Νικόλαο, τη Σητεία ή την Ιεράπετρα, με βουνά που υπερβαίνουν τα 2.000 μέτρα ύψος (όπως η Δίκτη, για παράδειγμα), αλλά και με κοιλάδες γεμάτες με ελαιόδεντρα.
Λόγω της γεωμορφολογίας, αλλά και των υψηλών θερμοκρασιών, που τείνουν να διατηρούνται στην περιοχή και μετά το πέρας του καλοκαιριού, το τοπίο αυτό διαθέτει κάμποσα οροπέδια και φαράγγια, όχι όμως και αξιόλογα ποτάμια (τα περισσότερα είναι χείμαρροι) ή εμφανή τρεχούμενα ύδατα –αν και υπάρχουν και κάποιες φυσικές πηγές, τις οποίες οι κάτοικοι αξιοποιούν για την άρδευση των καλλιεργειών τους.
Ακριβώς για τους λόγους αυτούς, το χωριό Ορεινό θεωρείται ως κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό στο Λασίθι, έτσι όπως ξεπροβάλλει καταπράσινο, ανάμεσα σε δασική έκταση με πεύκα. Επιπλέον, αν και πρόκειται για μέρος που έχει αποφύγει την τουριστική ανάπτυξη, αποτελεί προορισμό για κάθε εποχή του χρόνου, έχοντας πολύ κοντά του τόσο τη λίμνη Σκάφη, όσο και το Φαράγγι των Κόκκινων Πεταλούδων –όνομα που, φυσικά, εντυπωσιάζει άμεσα όσους το ακούν.
Τα πεύκα και η λίμνη Σκάφη
Επισήμως «Ορεινόν», όπως το θέλησε η παλιά καθαρεύουσα, γνωστό στους ντόπιους και ως «Ορνό», το Ορεινό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 623 μέτρων, στους πρόποδες του λασιθιώτικου βουνού Αφέντης, το οποίο υψώνεται στο φόντο του χωριού, φτάνοντας τα 1.475 μέτρα ύψος. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, εδώ ζουν 101 κάτοικοι (αναμένεται, βέβαια, η επικαιροποίηση αυτών των στοιχείων, βάσει της τελευταίας απογραφής της ΕΛΣΤΑΤ).
Το Ορεινό είναι πολύ παλιό ως οικισμός, αφού δεν αποκλείεται να υπάρχει ήδη από τους βυζαντινούς αιώνες. Αρχικά, μάλιστα, ήταν χτισμένο στην απέναντι κορυφή Καστρί, που εγκαταλείφθηκε χάριν της τωρινής θέσης. Η πρώτη του παρουσία σε γραπτές πηγές ανάγεται στο 1368, με τους Βενετούς να το καταγράφουν ως «Orno». Όπως ειπώθηκε και στην εισαγωγή, δεν είναι μέρος τουριστικά αναπτυγμένο, παρά το ξεχωριστό της τοποθεσίας του: παραμένει ένα ήσυχο χωριό, άγνωστο στους πολλούς.
Όσοι φτάνουν εδώ για εκδρομές, πάντως, θαυμάζουν άμεσα το τοπίο. Αρκετοί, μάλιστα, μιλούν για έναν μικρό, φυσιολατρικό παράδεισο, που συνδυάζει το πράσινο, πευκόφυτο περιβάλλον με την είσοδο στο όμορφο Φαράγγι των Κόκκινων Πεταλούδων (ή Φαράγγι Ορεινού, όπως μπορεί να το δείτε σε πιο επίσημη γραφή) και με τη γειτνίαση στον υδάτινο όγκο της Σκάφης –άλλωστε και μόνο η παρουσία της σε ένα νησί που, παρά το μέγεθός του, δεν έχει παρά ελάχιστες λίμνες, αρκεί για να προσδώσει ιδιαιτερότητα στην περιοχή. Ως γνωστόν, βέβαια, η Κρήτη διαθέτει μόνο μία φυσική λίμνη με γλυκό νερό, τον Κουρνά των Χανίων. Κάτι που σημαίνει ότι η Σκάφη ανήκει στις τεχνητές λίμνες, έχοντας σχηματιστεί λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης στο τοπικό περιβάλλον: ένα τσιμεντένιο λούκι, δηλαδή, μεταφέρει εδώ τα νερά των τριγύρω βουνών, με μεσάζοντα το ρέμα της Γούλας.
Το όνομα της λίμνης οφείλεται στο σχήμα της, το οποίο λέγεται συχνά ότι θυμίζει σκάφη αν το κοιτάς από ψηλά, ενώ η πρόσβαση είναι εύκολη. Την εξασφαλίζει ένας χωματόδρομος που ξεκινά από το Ορεινό και κινείται νοτιοδυτικά επί 3 χιλιόμετρα, οδηγώντας στο προαναφερόμενο πευκοδάσος. Τα νερά της Σκάφης είναι καθαρά και διατηρούνται κρύα ακόμα και το καλοκαίρι. Όταν πιάνουν οι μεγάλες ζέστες, μάλιστα, θα δείτε αρκετούς να εκμεταλλεύονται αυτό το χαρακτηριστικό, ρίχνοντας μια δροσιστική βουτιά.
Το Φαράγγι των Κόκκινων Πεταλούδων
Το Φαράγγι των Κόκκινων Πεταλούδων μπορεί να μην είναι τόσο φημισμένο όσο εκείνο του Χα, για παράδειγμα, αλλά όσοι το έχουν διασχίσει το θεωρούν ανάμεσα στα ωραιότερα της Κρήτης. Το ιδιαίτερο όνομά του, φυσικά, το οφείλει στο ότι κατοικείται από κόκκινες πεταλούδες. Κάποτε ήταν αναρίθμητες, μα το 1993 ξέσπασε εδώ μια καταστροφική πυρκαγιά, η οποία έβλαψε σημαντικά τον πληθυσμό τους. Πλέον, 30 χρόνια μετά τη συμφορά, η μεν βλάστηση έχει αποκατασταθεί, όμως οι κόκκινες πεταλούδες δεν έχουν επανέλθει στα προγενέστερα αριθμητικά τους επίπεδα. Αν είστε τυχεροί, πάντως, όλο και κάποιες θα δείτε να ξεπετάγονται από τα γύρω φρύγανα και τους λοιπούς θάμνους, καθώς θα διασχίζετε το «σπίτι» τους.
Το φαράγγι ξεκινά από το Ορεινό και φτάνει στο παραλιακό χωριό Κουτσουράς, που αποτελεί παραθεριστικό προορισμό των Λασιθιωτών. Η διαδρομή υπολογίζεται σε περίπου 6,5 χιλιόμετρα και θα τη διανύσετε μέσα σε 4 ώρες πεζοπορίας. Άτυπα, δε, χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο, το φαράγγι είναι στα πιο πράσινά του. Μετά από περίπου 1 ώρα θα το δείτε να μετατρέπεται σε μια πιο ορεινή περιοχή, με κάποιες καλλιέργειες (ελιές, αγριελιές, χαρουπιές). Έπειτα τα βουνά θα γίνουν όλο και πιο κυρίαρχα, υψώνοντας βράχια με πιο περιορισμένη βλάστηση, αλλά με επιβλητική, τραχιά ομορφιά.
Πηγή : travel.gr
